seyirlik ile ilgili sözler

Tekinsiz bakışın kadını seyirlik hale dönüştürmesiyle oluşan temsiliyet sorunu cinsiyet farkı dramından kaynaklanan yetersiz ve eksik kimlik problemini doğurur. Gerek bütünsel sanat biçeminin gerekse normal erişkin, ruhsal ve cinsel yaşamın ön koşulu olan kimlikler, sistem içinde bir tehdit unsuru haline gelir. Bu sebeple kadın o gizemlileştirilme ve fetişleştirilme

halinin ardında tehlikeli, mükemmel ya da müstehcen bir güce sahip olur.

Bugün hayatımız adeta içerisinde boğulmamak için çaba harcadığımız garip bir “eğlence denizi” haline gelmiş durumda! “Garip”, çünkü aslında eğlenenler bir azınlık. Geri kalan büyük çoğunluk ise eğlenenlere onları izleyerek katılmakta. Bu büyük çoğunluk için eğlence, seyirlik. Televolelerle, paparazzilerle, benzeri magazin programlarıyla ve en çok da

“realite-şov”larla gelinen noktada eğlence denilen insani etkinlik artık “top ve pop”un seyrine indirgenmiş durumda.
Bu seyirlik eğlence, daha doğrusu “eğlence seyri”, giderek kültürel (ve ideolojik) bir mahiyet kazanıyor. Yani, artık her türlü kamusal söylem, eğlence biçimine bürünerek karşımıza çıkmakta. Özellikle televizyon tüm diğer işlevlerini terk

etmiş ve bir kez insanların eğlence iştahını kabarttıktan sonra artık sunduğu her şeyi eğlenceli kılmaya zorlanıyor. Etki öylesine güçlü ki, televizyonlarda izlediğimiz haberler dahi magazinel hale gelmiş ve “şov”un parçası olmuş durumda.

Sokak aynalarını çok seviyorum. Yolun kenarında beklenmedik bir şekilde ortaya çıkıyorlar. Yolunuz bildik yoldur, sakindir - sıradan şehir yoludur, size bir mucize, bir seyirlik sunmaz.Hiçbir şey beklemeden yürürsünüz, başınızı kaldırırsınız ve birden, bir anda, her şey aydınlığa kavuşur: Dünyada, dünyanın kurallarında hiç görülmemiş değişimler

yaşanmıştır.
Optik, geometri yıkılmıştır, yürüyüşünüzün, hareketlerinizin, nereye gidiyorsanız oraya gitme isteğinizin doğallığı yıkılmıştır. Ensenizle gördüğünüzü düşünmeye başlarsınız - hatta şaşkın bir halde gelip geçenlere gülümsersiniz, bu üstünlüğünüzden dolayı mahcup olmuşsunuzdur.
“Ah..." diye sessiz sessiz iç

çekersiniz.
Az önce gözünüzden gizlenmiş olan tramvay, tekrar önünüze gelir, turtayı kesen bir bıçak gibi bulvarın kenarını keser. Birinin kolunda asılı olan, mavi bir kurdeleden sarkan saman şapka (o kadını az önce görmüştünüz, dikkatinizi çekmişti, ama bakmaya fırsat bulamamıştınız), size doğru gelir, gözlerinizin önünden geçer.
Uzaklar

önünüzde açılır. Her şey inandırıcıdır; bu ev, duvar, ama bize bir üstünlük verilmiş. Bu ev değil! Siz bir sırrı ortaya çıkardınız: Burada duvar yok, gizemli bir dünya var, sizin az önce gördüğünüz her şey yineleniyor burada - ve üstelik öylesine üçboyutlu ve renkli bir şekilde yineleniyor ki, böylesi ancak dürbünün ters tarafınndan bakınca olur.