nazarını ile ilgili sözler

Atatürk süngü hücumu ile Conkbayırı’nı te­mizledikten ve Anafartalar cephesinde de düşmanın ilerlemesini durdur­duktan sonra bütün cepheyi sık sık gezer, teftiş ederdi. Abdurahman Bayırındaki Karargâhıma böyle bir teftiş ziyaretlerinden birinde, ileri si­perlerin zayıf kuvvetle tutulmuş olduğuna dikkat nazarını çekti. Savaş olmayan zamanlarda düşman topçu

ateşinin tesirinden askeri korumak için cenup cephesinde alayıma böyle yaptırdığımı ve faydasını gördüğü­mü söyledim. Bana şu cevabı verdi: "O alayı siz yetiştirdiğiniz için gü­venebilirdiniz. Buraya hergün başka, başka kıtalardan gelen ve çoğu ik­mal efradından mürekkep olan taburlara kendi alayınız gibi güvenebilir misiniz?" Bu mantıkî cevabı en kesin

emir telâkki ettim ve ileri siperleri kuvvetli tutturmaya başladım. Atatürk teferruata da işte böyle kendine hâs görüş ve buluş ile müdahale ederdi.

İnsanı yaratan, insanın idaresi için ona akıl vermiş ve kendisi ile akıl arasinda vicdana dayanan bir bağ kurmuştur. Akıl kabul etmese de vicdan o bağı inkâr edemez, çünkü vicdanın çalışması aklın mantığına dayalı değildir. Bunu Bediüzzaman şöyle anlatır: Akıl tatiI-i eşgal etse de nazarını ihmal etse, vicdan Sânii unutamaz. Kendi nefsini inkâr etse de O’nu

görür, O’nu düşünür. O'na müteveccihtir” (Mesnevî, Külliyat, s. 1370).