"Acaba dünyada benim kadar manasız şeyler düşünen var mıdır? Bir de utanmadan akıllı geçiniyoruz!"
"Ben garip bir kadınım...Benimle ahbaplık etmek isterseniz birçok şeylere tahammüle mecbur kalacaksınız...Çok manasız kaprislerim,birbirine uymaz saatlerim vardır...
"Ne olurdu? Birbirimize birkaç sene sonra tesadüf etmiş olsaydık! O zaman hayatımız belki bambaşka bir şekil alırdı. O zaman sana tâbi olur ve bundan zevk duyardım. Fakat şimdi, hiçbir faydası olmadığını bile bile, yanlış ve mânâsız bulduğum şeylere oyuncak olmak, bütün sevgime rağmen imkânsız..."
Acaba ben kendim mi tuhaf bir insanım?...
Belki beni de etrafımdakiler manasız bulurlar... Hatta sıkıcı..
"Hayat bu derece manasız ve insan dünyaya boş durmak için gelmiş olamazdı..."
"Herkes ne diyecek...Herkesten ne gördüm ki.Bu herkes dedikleri şey beni üzmekten, hayatımı manasız hale sokmaktan başka ne yaptı ?"
Meğer ben ne kadar boş şeylere ağlamışım;
Kalbim hakikat diye bir ihtimale tapmış.
Ne manasız şeylere meğer bel bağlamışım;
Meğer benim peşinde koştuklarım serapmış...
"Herkes ne diyecek?..
Fakat bu ana kadar herkesten ne gördüm ki...
Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere,
bu herkes dedikleri şey beni üzmekten,
hayatımı manasız hale sokmaktan başka
ne yaptı..?"
"Herkes ne diyecek... Fakat bu ana kadar herkesten ne gördüm ki... Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere, bu herkes dedikleri şey beni üzmekten, hayatımı mânâsız bir hale sokmaktan başka ne yaptı? Bu yaşıma kadar en iyi zamanlarım tam mânâsıyla yalnız kalabildiğim günler olmuştu."
