köyden ile ilgili sözler

"Ama devlete asker lazım, yolları yapacak adam lazım. Vergi lazım. Bu sebeple umutların beslenmesi lazım. Bana göre ise bir tek şeyi öğrenseler yeterli, nerdeyse tamamı köhneleşmiş bu yerde. Dünyayı görsünler. Neyi yaşadıklarını bilsinler, neyi yaşayamayacaklarını. Neden çoban ve çiftçi olmaları gerektiğini. Sadece birkaçı köyden çıkabilecek zaten, köyden

çıkmakla çıkmamak arasında bir fark olmadığını görsünler. Okumak bile sadece işlerini zorlaştıracak . Bir süre umutsuzca çırpınacak zeki olanları. Sonra mutsuz çobanlar olacaklar. İşte okumak bunu değiştirecek onlar için, mutlu ve mutsuz çobanlar. Taş devrinden maden devirlerine geçemeyecekler. "

Öğleye kadar kültür dersleri, öğleden sonra işlik çalışmaları: Marangozluk, demircilik, yapıcılık.. Köyden gelen, köyün sorunlarını bilen, onları çözebilecek bilgiler, becerilerle yetişen yeni bir öğretmen kuşağı..

Daha çalışmalarımızın başında, yasa boğuluyoruz. Büyük Atatürk'ün ölümü hepimizi sarsıyor. Günlerce yaşlı gözlerle girip

çıkıyoruz sınıflara.

Her insan farklı masal kahramanlarını yansıtır günlük hayatında. Kimisi “Kibritçi Kız” oluverir ve elinde kalan tek umuda bağlar hayallerini. Ne zaman kibriti tükense gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalır. Hepimiz aramızda birçok “Pinokyo’nun” yaşadığını biliriz -burnu uzamayanlarından-. Bir mucize olsa da şu olsa dediğimiz anlarda düşleriz “Alâeddin’in

Sihirli Lambası’na sahip olmayı. Doğru söyleyip dokuzuncu köyden de kovulunca “Çirkin Ördek Yavrusu” gibi hissederiz. Sözünü tutmayanlarla karşılaştığımızda “Rumplestilskin” gelmez mi aklımıza? Ya “Alice” gibi kendi dünyamızı hayal etmemiz?
Her insan farklı masal kahramanlarını yansıtsa da günlük hayatta, ne hikâyelerimizin mutlu sonla bitme

garantisi vardır, ne de gökten üç elma düşer. Kimisi “sonsuza kadar mutlu yaşar”, kimisi ise hayatının geri kalanını dünyayı korumaya adar.