Yalnız ben duyuyordum onun sessizliğinin sesini..
Sensizliğe ağıttı şu yağan yağmur, damla sayısınca özlem duyuyordum vazgeçemem.
"Sevilmenin nasıl bir şey olduğunu bile bilmediğim halde sevilmeye muhtaçtım. Hayatım boyunca tek bir an bile sevgiyi tatmamış biri olarak bilmediğim bir şeye nasıl bu kadar ihtiyaç duyuyordum ki ben? Asla bilmeyecektim belki de..Asla sevilmeyecektim..."
"Onunla [kızımla] gurur duyuyordum hatta ona
tapıyordum.''
Onunla gurur duyuyordum . Korktuğunu itiraf edecek kadar cesur olduğu için gurur duyuyordum.
“Yalnız yaşadığım mağaramdan beni çıkarıp, düşüncelerimi katleden seslerden kurtarmasına o kadar çok ihtiyaç duyuyordum ki.”
Beri beynime görünmez bir metot sayesinde sızmış gibi yabancı bir ses işittim kafamın içinde: İçimdeki olasılıklara olasılık ekleyen, fitne tohumları eken bir ses. Tamamen yabancı değildi bu ses ancak tanıdık da değildi. Duyuyordum galiba bu sesi zaman zaman; kimin sesi olduğunu bilmesem de hükmediyordu istediğinde düşüncelerime.
