Mexico'da doğmuş olmasına rağmen büyükannem, evlendikten sonra bir hacienda'da yaşamaya gitmek zorunda kaldı ve bu olay onun hayatına sonsuza dek damga vurdu. Orada, Meksika'nın yerli halkına karşı yapılan bütün haksızlıkların farkına vardı ve buna hacienda'nın "şirket mağaza"larında olan olaylar da dahildi. İşçiler hacienda'da maaş olarak üç peso kazanıyorlardı
ama hayatta kalabilmeleri için şirket mağazalarında dört ya da beş peso harcamaları gerekiyordu. Dolayısıyla sürekli olarak toprak sahibine borçlu durumdaydılar ve öldüklerinde borçları gizli bir kölelik gibi çocuklarına miras kalıyordu.
Büyükannem ayrıca işçilere yapılan merhametsiz kötü muamelelere de şahit oldu. Bir yanda zengin toprak sahipleri metresleriyle
şampanya banyosu yaparken kazıklara bağlanan ve neredeyse ölmek üzere olan kadın işçileri gördü.
O zamanların bu adaletsizliği halen bütün Meksikalıların ayak izlerinde var ve biz bugün milletçe mustarip olduğumuz vahşetle onun bedelini ödüyoruz.
