değişime ile ilgili sözler

Değilse tek taraflı, edilgen, bilgi ve görgüden uzak, kişiliksiz, kültürsüz, sığ, kaba saba ve tembel bir nesille Irak’ın gelişip kalkınması hiçbir zaman mümkün olmayacaktır. Bu nedenle ez-Zahavi, aynen Türkiye’nin Mehmet Akif’i gibi Müslümanları daha çok gaflet, uyuma, cehalet, tembellik ve hurafe üzerinden eleştirir; dahası Irak halkını var gücüyle uyanış ve

değişime çağırır:
Ey asırları uykuyla heba eden tembel halk!
Daha ne kadar cehaletle uyuyacaksın, kalk!
Değiştir o sana hiç faydası olmayan âdetleri
Bu ne kabalık! Bir huy varken güzellik gibi
Bir olamaz insanın kötülükleriyle iyilikleri

1826-1828 İran ve Rusya savaşı sonucu imzalanan Türkmençay Antlaşması gereği Azerbaycan, kuzey ve güney kısmına ayrılmış, kuzey bölgesi Çarlık Rusya'nın, güney kısmı ise İran'ın yönetiminde kalmıştır. İki yüzyıla yakın bir sürede Çarlık ve Kızıl Rusların katliamlarına, Ruslaştırma politikalarına ve İran'ın Farslılaştırma gayretlerine rağmen Azerbaycan

Türkleri kendi kültür unsurlarını, dil, din, örf ve geleneklerini korumuşlardır.


1826-1828 savaşından sonra 1828-1830 yılları arasındaki iki senede Güney Kafkasya'ya 40.000'den fazla İran ve 84.000 Türkiye Ermenisi göçürülmüş ve onlar Ermeni nüfusun az olduğu Karabağ, Gence, Nahcivan ve İrevan vilayetleri ile Tiflis vilayetinin Borçalı bölgelerine

yerleştirilmiştir. XIX. yüzyıl ortalarında Çarlık Rusya tarafından resmi olarak bölgeye yerleştirilen 124.000 Ermeninin dışında gayri resmî olarak bölgeye yerleştirilen

Ermenilerin nüfusu 200.000'i geçmiştir. XX. yüzyıl başlarında Kafkasya'da 1.3 milyon olan Ermenilerin bir milyondan fazlası bu bölgenin yerli halkı olmayıp Çarlık Rusya tarafından

yerleştirilenlerdir”.

XIX. yüzyılın ikinci yarısı Kafkasya'da demografik durumun radikal değişime uğradığı bir dönemdir. 1823 yılında Kafkasya'da Ermeni nüfusu %8.4 iken 1832 yılında bu oran 4 kat artarak %34.8 seviyesine ulaşmıştır".

Farelerde ve insanlarda çeşitli genetik konumlarda bu mutasyonların oranı ölçüldü ve her nesilde hemen hemen aynı olduğu görüldü. Fakat, bir insan nesli fare neslinden yüz kez daha uzun olduğuna göre, mutlak zaman birimi başına bizim mutasyon oranımız yüz kez daha azdır. Bu nedenle de, DNA'mız değişiklik karşısında fareninkinden çok daha dirençlidir. Bu, yalnızca

radyasyon hasarları için değil, muhtemelen yer değiştiren ögeler dahil, diğer mutasyon oluşturucu unsurlar için de geçerlidir. Ömrümüz uzadıkça, DNA'mızın değişime karşı daha dayanıklı hale gelmesi yaşamda kalabilmemiz için zorunluydu.