Yensem de,
yenilsem de
Durmaksızın
sürecek kavgam
Doğrulurum düşşem de
Bana böyle öğretti yaşam,
Bir sevda büyür ortasında gecenin
Adını sen koyarım ...
Bu kente yağmur yağar
Ve ben üşürüm
Gözlerin kadar dünya
Ne yana düşsem
Gözlerini görürüm...
....Çocuk yüreğimi dedim: çünkü ben hep çocuk gibi sevdim. Düşsem de salıncakta, küsmedim.
Ben yine sevmeyi hep denedim.....
Henüz küçükken
Ne vakit dizimin üstüne düşsem
Tüm ilaçlardan önce
Yarama annem üflerdi...
Çok sonralar öğrendim
Haklıydı elbet;
Her yaranın üflenişi “Dize”ydi...
" Her an aydınlık olmaz, karanlığa da düşerim
Karanlığı düşsem de aydınlığı düşlerim. "
"Sevgilim,
Aynı geceye bir kez daha düşsem
Gene ulu orta severim seni
Gene sürerim ayaklarımı uçurumlara
Ağzımda bir asma kuşu
Boğazımda enderun yarası."
Yollara mı düşsem yeniden
Bir kapı aralığı
Belki bir sevinç
Bir şeyi ne kadar az isterseniz, o kadar sizin oluyor. Kaderinizde varsa gerçekleşiyor. Ne zaman bir şeyin üstüne düşsem ya da zorlasam olmadı.
