Bir hançer kalbimin içini oyup dururken gurbet duygusu yakama yapışıyor.
Kör karanlığın
En leyli, en zifr
Anında
Bir hançer gibi
Yaralayan ses
Sus!
Cana kin etmiş meger ebruşarundan hışm ile
Canibeyine takınmışdur iki hançer cebin
Canıma kast etmek istemiş hışm ile kaşların
Onun için korkmuş iki hançer(kaş) takınmış
Çok hayaller kurdum düştüm peşine,
Karışmam dünyanın berbat işine,
NAÇARİ'nin hançer vurdun döşüne,
Gençliğim zayi oldu halde perişan,
"Tabi ki hançer kullanmayı biliyorum. Kafkasya'da doğdum ben."
| Aleksandr Puşkin
Öldü, ölecek umut
Bir hançer kalbi deldi, delecek.
“Yok eden bir hançer bu düpedüz
Ucunda Gül aranmaz ki
Ben kalkmış yürürken upuzun, arkamdan vurulmaz ki
Doğurmayı bilmeyen tek şeydir ölüm
Böyle ölüm böyle uyak olmaz ki”
sen ne nefessiz kalacağını hissedip kahrolacaksın,
nede zifiri bir karanlığın ortasında yol olacaksın.
ne kirpiklerimi kalbine hançer ederim,
nede seni gözyaşlarına esir..
Gözlerin nemliydi seni dinlerken
Bir şey diyemeden sustum öylece
Açın yüreğimde bir hançer sanki
Ah çektim ağladım sustum öylece
Bu dünya iyi de insanlar zalim
Acınla kahroldumperişan halim
Haykırmak istedi aniden dilim
Dilimi bağladım sustum öylece.
