İmam-Hatip ile ilgili sözler

İslam harfleri bir yere müslümanlar vasıtasıyla girmiş ve orda hâlâ müslümanlar varsa, harfleri oradan söküp atmak mümkün olamaz. Bugün meselâ- Türkiye'de hangi İslamî devir eserine bakarsanız, hangi kütüphanesine girerseniz, hangi ilahiyat edebiyat fakültesine girerseniz, hangi camisi ve imam-hatip lisesine uğrarsanız; hatta hangi müslümanın evine uğrar veya

mezarlığını ziyaret ederseniz; mutlaka İslam yazısıyla yüz yüze gelirsiniz. Onlar bizim beşiğimizde, eşiğimizde, duamızda, mezar taşımızda, milli hafızamız olan arşivimizde, dedemizden kalan mirasın senet ve tapularında, büyük babamızın nişan ve madalyasında, gelinimizin boynundaki altında, atamızın tabutunda... hasılı her yerde âdeta bizi takip ederler.

Nasıl olmuşsa Evren, bir gün bir İmam-Hatip Lisesini kapatmış.
«Hayırdır inşallah... Nerden icap etti?» diye sormuşlar.
«Öldü» demiş.
Fakat ertesi gün 10 tane İmam-Hatip Lisesini birden açmış.
«Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu?» diyecek olmuşlar.
Bu kez de,
«Doğurdu» demiş.
«Ama nasıl olur? İmam-Hatip Lisesi hiç

doğurur mu?
«Sizi köftehorlar... Öldüğüne inanıyorsunuz da, doğurduğuna neden inanmıyorsunuz?»

Türkiye'de bazı ara dönemler olmakla birlikte özellikle Tevhid-i Tedrisat Kanunu'ndan sonra din eğitim ve öğretimi devlet eli ile verilir olmuştur. Ancak bu durum halkın ihtiyaçlarını karşılamaya yetmemiştir. Ortaöğretimde haftada iki ders saati olarak verilen bu öğretim ne entelektüel düzeyde din bilgisinin aktarılmasına yetmiş ne de iyi bir dindarın yetişmesine katkı

sağlamıştır. Okullarda okutulan bu dersler çoğu zaman ortalama yükseltme aracı olarak görülmüş ve ne yazık ki öğrenciler tarafından fazla ciddiye alınmamıştır. Bu durum halkın, çocuklarını imam-hatip liselerine yönlendirmelerine yol açmış, bunun sonucu olarak da o kurumlarda gereksiz bir şişkinliğin doğmasına sebep olmuştur.