İktidardaki ile ilgili sözler

Denktaş sözlerine devamla : " Kıbrıs konusunun Türkiye' de partiler üssü bir dava olduğunu ancak şimdi ilk kez iktidardaki hükümetin tek başına karar verdiğini " söylüyordu. Denktaş'ın sözleri Kıbrıs meselesinin, Türkiye için artık ulusal dava olmadığını işaret ediyordu. Ya da en azından AK Parti hükümetiyle ulusal davanın nitelik değiştirdiğini söylemek

mümkündür.

Esasen, yaşı göz önünde tutmak gerekirdi: bir­çokları gibi, Stendhal de yirmi yaşında ihtilâlci, fikirleri çok değiş­mediği halde, ellisinde oldukça muhafazakârdı; ama harekete geçme sabırsızlığı eskisi kadar büyük değildi, yaşama itiyattan kazanmıştı ve bilhassa sözleri daha mutedil olmuştu. Netice itibariyle, cumhuriyete muarız olduğunu söyledi:
"Adalı

olmadığımıza ve Fransızlarda belki doğuştan olan ihti­lâle karşı görülen meyil karşısında, bana öyle geliyor ki hiç olmazsa 1837'de kırallık hükümeti cumhuriyetlerin en iyisine tercih edilebilir. Kıratların en kötüsü, mesela Ispanya'nın VII. Ferdinand’ı eline de düşsek, ben onu iktidardaki cumhuriyetçilere değişmem. Bu cumhu­riyetçiler, sanırım ki iktidara

mâkul niyetlerle gelebilirler, ama hemen arkasından öfkelenirler ve yeniden ıslâhat isterler.”
1830 ihtilâlinden altı ay sonra: "Cumhuriyet menfur... Ameri­ka’dan başka her yerde de korkunç bir haldir.” diyordu.

Türkiye'de iktidardaki zümre Oladyo konusunu 3 Aralık 'ta yapılan bir açıklamayla kabul etti. Genelkurmay Başkanlığı Harekat Başkanı Korgeneral Doğan Beyazıt ve Özel
Harp Dairesi Başkanı Tuğgeneral Kemal Yılmaz basma yaptıkları açıklamada Türkiye'de Özel Harp Dairesi tarafından
idare edilen ve görevi "düşman işgali altında kalan bölgede
'gerilla,

yeraltı ve kurtarma-kaçırma' çalışmaları örgütleme"31 olan gizli bir ordu bulunduğunu onayladılar.

Siyasal güç, iktidardaki bir kastın veya bir liderin elinde aşırı biçimde toplanmıştır. İktidarı elinde tutan güç, kendi otoritesine meydan okuma olarak algıladığı her türlü siyasal itiraza karşı dizginlerinden boşanmış bir yasal şiddeti rastlantısal ve kesintili olarak kullanabilir. Bu şiddet, polisinin sergilediği şiddetle veya daha genel olarak yasalar

çerçevesinde şiddet kullanma hakkına sahip güçlerin şiddetiyle sınırlı değildir. Keyfi ve özgürlük karşıtı yargı uygulamalarıyla toplumun belli bir kesimini hedef alan yarı-resmi ayrımcı politikalarla ve iktidarın sesinin, sözünün ve imajının toplumun günlük hayatın işgal eden bir gösteriye dönüşmesiyle de şiddet politikaları sürdürülür.

*cumhuriyet­çi de olsalar, iktidardaki güçlerin sadece kullar gördüğü ül­kelerde “yurttaşlar”dan bahsedilemez.


*Bir düşünce sistemi olarak cihatçı Islâmcılık, Batı medya­sında sıkça resmedildiği gibi baskın ideoloji olmaktan çok uzaktır. Yine de güçlüdür; buna kuşku yok, çünkü Arapların sahip çıkmaktan zevk aldıkları (esasen cihatçı

ya da değil, İs­lamcıların teyit etmekten çok mutlu olduklan bir statü olan) mağdur statüsüne çare önerir görünen yegâne ideolojidir.