çalışmaya ile ilgili sözler

Günde kaç saat çalışmalıyız?

Turan: Hocam maşallah 82 yaşındasınız, hâlâ böylesine heyecanla bilim hayatından bahsediyorsunuz, gıpta etmemek elde değil. Günde kaç saat çalışıyorsunuz?

Sezgin: Şimdi tembelliğe başladım, eskisi kadar çalışmıyorum. Eskiden 17 saat çalışabiliyordum şimdi üç beş saat azalttık. Sabahleyin 07.30'da enstitüye

ilk giden benim. Saat 18.00'de enstitüden çıkıyorum ve sonra da evde çalışmaya devam ediyorum.

Efsaneye göre İssa'nın çocukluğu, adeta bir acılar silsilesi, merhametsizce yakınlarının sadizmine terkedilmiş küçük bir yetimin hikâyesidir. Masallardakinden daha korkunç, kıskanç biri üvey ana, nefretiyle hırpalar onu: Aşağılanır, dövülür, rahat baba ocağından uzaklaştırılıp, tarlalarda çalışmaya gönderilir. Ergenlik çağında, Edo'ya gider. Fransa'da

Devrim'in patlak verdiği l, Avrupa'nın kan ve dehşet içinde, tarihinin en önemli sayfasını çevirdiği sırada, bunların hiçbirinden haberi olmayan İssa kendini şiire adamaya girişir. Neden olmasın? Bu onun, zamanın aylaklığı içinde canlı kalma biçimidir.

Zamanın kalbidir burası. Zaman, şu gözle zor görülür parçaların uyumundan soluk alıp veriyor şimdi. Zaman eşyaların kalbine yerleşir. İnsan kalbine nüfuz eder. Daha ana karnındayken ulaşır bebeğe. Eşyayı küçümseme. Her nesnenin bir ruhu vardır. Şu gördüğün küçücük saat, belki benim, senin kalbin durduktan sonra da çalışmaya devam edecek. Eşya zamanın

hükmünü dinler sadece. İnsan ise zamana değerlendirir. İşte tek fark bu. Eşyalardan farkı bu. Zamanın esiri olma ona şekil ver.

İdareci olarak bulunduğunuz her mevkide ve bir başka insanın idaresiyle meşgul olduğunuz her yerde, çalışmak mecburiyetiyle değil, daima, memurda heves uyandırmak mevzuu ile ilgileniniz. Çalışmaya mecbur tuttuğunuz insanlar yılgın ve korkak olacaklar, fakat heves uyandırdığınız kimseler ise, şevk sahibi olacaklardır. Yılgınlık ve korkaklık başarıları azaltır, şevk

ise başarılara yeni başarılar katar. -Heves veya Mecburiyet Yüklemek

Johnny 6 yaşındayken, babasıyla birlikte hız yaparken ya­kalandılar. Babası memura ehliyetini verirken arasına yirmi dolarlık banknot da sıkıştırdı. "Sorun değil evlat," dedi ba­bası, oradan ayrılırlarken, "bunu herkes yapıyor."
8 yaşına geldinde, George Dayı'nın ailedekilere nasıl vergi kaçırılacağını anlattığını duydu. "Sorun değil evlat," de­di

dayısı, "bunu herkes yapıyor."
12 yaşına geldiğinde, bir gün okula giderken gözlüklerini kırdı. Francine Hala sigorta şirketine gözlüğünün çalındığını söyledi ve 75 dolar aldı. "Sorun değil evlat," dedi halası, "bunu herkes yapıyor."
16 yaşındayken, bir süpermarkette çalışmaya başladı. Gö­revi, çürük çilekleri kutuların diplerine, iyilerini

görünebile­cekleri şekilde üste koymaktı. "Sorun değil evlat," dedi mü­dür, "bunu herkes yapıyor."
19 yaşında üniversitedeyken, üst sınıftan bir öğrenci 50 dolara sınav cevaplarını kendisine satmayı teklif etti. "Sorun değil evlat," dedi. "Bunu herkes yapıyor."
Ancak sınavda yakalanıp rezil oldu ve eve gönderildi
"Böyle bir şeyu annene ve bana nasıl

yapabilirsin?" diye azar­ladı babası. "Evde böyle bir şey olduğunu ne zaman gördün?" Hayretler içinde kalanlar arasında dayısı ve halası da vardı.

Yetişkinlerin dayanamayacağı bir şey varsa, o da hile ya­pan bir gençtir.

#boşcuvaldikdurmaz