... eve dönerken kendisine ait bir duygu kırıntısının ayrımına vardı: keder. Birisi güldü ve aman ne kötü dedi.
Çünkü, senin için, daha fazlası yok...
İlişkimiz sırasında duygularımı anlamaya çalışırken hiçbir duygumun olmadığını keşfettim. Ve sana anlattığım herhangi bir konudaki her düşüncem ya da görüşüme karşılık en azından yirmi başka düşüncemi ya da görüşümü anlatabilirim. Hepsi bana ait ve hiçbiri bana ait değil.
Görüyor musun? Gözlerimden oku Stanley. Bu dünyada birden fazla 'ölü' vardır.
Biliyor musun anlamaya başlıyorum ama yine elimden alınmadan bunu ne kadar koruyabileceğimi bilmiyorum. Bana bir bak! Bana anılar veren insan sesleri duyuyorum, sonra anıları elimden alıyorlar. Bir an sanki ben o anları yaşıyormuşum gibi oluyor, sonra her zaman bomboş olduğumu ve hiçbir şey yaşamamış olduğumu anlıyorum ne o zaman ne de şimdi.
