"Ben senden farklı mıyım zannedersin Engin? Kaybetmek ne demek sen benden gittiğinde anladım! Sevdim ben seni, küçücük yüreğime kocaman sevda tohumları ekerek hemde."
"Bir şey söylemedi. Ne diyebilirdi ki? İnsan kendi acılarına öyle bir adapte olur ve zanneder ki kendi acılarından daha büyük bir acı yok bu dünyada. Halbuki insanın başına her iş gelebiliyordu."
"Sana son kez söylüyorum ; bu işin içinden bir oyun çıksın, insanlar senin yüzünden rencide olsun, Rabb'im şahit seni ilk gelen dünürcüye verdiririm. 'İt gelirse ite, kurt gelirse kurda' demişler."
"Elinize bir cam tabak alıp hızla yere çarparak kırılmasını sağladığınız vakit, nasıl ki parçaları yeniden birleştiremezseniz, kırılan kalbi de bir iki cümle ile tamir edemezsiniz."
Yazdığım ilk ve benim için çok kıymetli olan bu kitaptan elde edilecek gelir, kanser tedavisi gören çocuklara ve ailelerine yardım elini uzatan "Hep Umutlu Mutlu Projesi" ne bağışlanmıştır.
"Pehh, seven, sevdiğine sadık kalır, sevdiğinin yollarını bekler, ne sevdaymış arkadaş! 'Seviyorum ulan' diyor. Hovardalık üstüne hovardalık yapıyor paşamız. Sevgi bu mu? Seviyorsan biraz kalıbının adamı ol!"
"İnsan kaybedince kıymet anlıyordu. Cebinden bir dal sigara çıkartıp yaktı çakmağıyla. Dumanı tüten sigarası değildi de yüreğinin yangın yeriydi sanki. Bundan sonra gönlüne kim girerse girsin, Elif'in yaktığı yangını kimse söndüremezdi. İçtiği kaçıncı sigaraydı saymadı hiç. Çöktü Elif'in kalktığı yatağa, çocuklar gibi ağladı...."
"Ekrem Bey, öncelikle şunu belirtmek isterim ki annemin rızası benim rızamdır. Söz konusu kızınız değil, herhangi bir kızı, annem 'Gelinim bu olsun' demişse benim kabulümdür. Lakin annem kızınızı istedi."
"Analar, evlatları için hep en iyisini isterler. Mert Ayaz'ın annesi de onun için en iyisini isterdi. Yetim büyümüş, biricik, dalyan gibi oğlu için nice güzelleri önermiş lakin Mert Ayaz, annesi bir başına kalmasın diye evlenmek istememişti. Malum, zamane kızları önceki kızları aratır olmuştu. "
Gün gelecek; "Şarkılarla geleceksin, duygulu, ince..Yanlız gözlerime bak diyeceksin. Ellerim usulca ellerine değince kaybolup gideceksin."
Okuduğu mesaj ve "Harman" kitabından Yavuz Bülent Bakiler'in şiiri yüreğinin hızlı hızlı çarpmasına neden oldu. (S:101)
