Nestle ve Kraft gibi gıda devleri de Tang’den Maggi hazır eriştelere, ürün yelpazelerindeki birçok ürünü küçültmeye başlamışlardı, ürünleri daha uygun fiyatlara satabilmek için daha düşük gramajlarda paketliyorlardı.
Tuz sayesinde insanların patlamış mısırı torbanın dibini görene kadar yemesi tuzun gücünün sadece görünür kısmıydı.
Günümüzde en büyük şirketlerin bir kısmı, başta şeker olmak üzere bazı yiyeceklere verdiğimiz nörolojik tepkileri incelemek için beyin görüntüleme sistemleri kullanıyorlar. Beynin şeker ve kokaine aynı tepkileri verdiği tespit edildi ve bu sadece ürünlerin formülleri oluşturulurken kullanılabilecek bir bilgi değil.
Kan şekerindeki bu yükselmeler, kilosuna dikkat eden herkes için çok ciddi bir sorundur. Son araştırmalar ani şeker yükselmelerinin, kan şekerinin fırlamasına neden olan yiyecekleri yedikten sonraki dört saat boyunca açlık krizlerine neden olduğunu göstermektedir. Şimdi cips yerseniz, bir saat sonra tekrar cips yemek isterseniz.
1979 yılında Amerika’da yaşayan bir çocuk iki ila on bir yaşları arasında yirmi binden fazla televizyon reklamı izliyordu ve bunların yarısından fazlası da şekerli tahıl gevreği, şekerleme, abur cubur ve meşrubat reklamlarıydı.
1970’lerde Monell’daki araştırmacılar, çocukların ve siyahilerin tuzlu ve tatlı ürünlere özel bir düşkünlükleri olduğunu tespit ettiler.
Frito-Lay yetkilileri için hazırladığı bildirgede, “Bir tüketicinin bir atıştırmalığı satın almaya karar verme sürecinde gösterdiği Direnç, vadedilen Ödülden daha büyükse Satış gerçekleşmez,” diyordu.
