İnsanlara akılları miktarınca konuşun buyrulur.
"Vatan sevgisi imandandır."
Muhakkak ki Hak Teâlâ bizleri hidayete erdirmeseydi doğru yolu bulamazdık.
Gül gidince ve gül bahçesi solunca, artık bülbülün macerasını dinleyemezsin.
Her şey sevgilidir, âşıksa bir perde. Sevgilidir diri, âşıksa bir ölü.
“Beni kamışlıktan kestiklerinden beri feryadımdan erkek ve kadın inlemektedir. İştiyak derdini şerhedebilmem için, ayrılık acılarıyla şerha şerha olmuş bir kalp isterim.”
Ber âşıkân farîze bûd custecû-yi dûst
[Dostu aramak, âşıklar üzerine farz oldu.]
Aşkın âşığa meyli yoksa, âşık kanatsız bir kuş gibi kalır. Yazık ona!
Mevlânâ, Şems-i Tebrîzî'yi (k.s) güneşe, Selâhaddin-i Zerkûb'u aya, Hüsâmeddin Çelebi'yi de yıldızlara benzetirdi.
Günler geçip gittiyse varsın geçsin. Ey pâk ve mübarek insan-ı kâmil; hemen sen var ol!
“Her şeyin cilası vardır, kalbin cilası ise zikrullahtır.”
Ham olanlar, Pişkin ve yetişkin kimselerin halinden anlamazlar. O halde sözü kısa kesmek gerektir vesselam.. (Mesnevi)
"Ya Rabbi! Ey sırları bilen! Gönlümde yakarış yolunu sen açtın. Senin aşkında hırslı olmak, övünç ve makamdır. Senden başkasına istek duymak ar ve yok oluştur."
Dertsiz kişinin yanında da aşktan bahis açılmaz.Zira sağır kimsenin yanında çalınan çengden hiçbir nasibi yoktu.
هر کسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من
Herkesî ez zann-i hod şod yâr-i men
Ez derûn-i men ne-cust esrâr-i men
[Herkes kendince benim yârim oldu.
Ancak içimde ki esrarı araştırması.]
Hiç kimseye, yok olmadıkça Hakk'ın huzuruna yol yoktur. Göğe çıkış merdiveni nedir? Bu yokluk. Âşıkların mezhebi ve dini yokluktur.
"Akıl yoluyla bakıldığında; insan-ı kâmil eşrefi mahlukattır, dağ ise cansız bir varlıktır. Dağ Rabbü’l-âlemîn’in tecellisinden nasipsiz kalmamıştır. Âşıklar Hak Teâlâ’dan nasıl nasipsiz kalırlar ki?"
