Ah kızım ah! Şu baba yüreği yok mu? Kendi bacağımız kopsa üzülmeyiz de evladımızın parmağı kanasa saatlerce acı çekeriz.
Çünkü affetmek bir erdemdi.Bunu yapmak, kötülükten aranıp iyiliğe yönelmek,başarıydı.
Artık gitme zamanı gelmişti.Arkamızda yabancısı olmadığımız gözyaşı, hıçkırık ve umutsuz dolu yarınlar.
