- " (…) Yetişkinler saate bağlı zamanı öğrenirler...
Çocuklarsa, okyanus zamanının tam kalbinde, bitmez bir şimdide yaşarlar.
Bu yüzden çocuklarda dakikliğe karşı inatçı ve güzel bir saygısızlık bulunur..."
Yüksek hız sırasında mekânlar, yolları basitleştirmek zorundadır; ne inceliklere yer vardır ne duyulara; yürümek ise size çok şey öğretir, bölgeyle, doğayla veya gelip geçen insanlarla ilgili. Yürüyüştedir bilgelik.
Hız, bugünün toplumunda hakim olan unsurdur. Hız, aldatıcı ve cazip, heyecanlandırıcı ve zalim, fantastik ve faşizandır; her şey hızlandırılmıştır, ilişkilerden geçici işlere, hazır yemekten hazır giysilere, hazır bilgiye kadar zaman kısaltılmış izlenimi uyandırır.
Bedensel açıdan baktığımızda, insan için zamanın (yaşam süresinin) kaynağı, tadı denize çok benzeyebilen , istiriyemsi bir vulvadır. Rahimde de gelgit halinde dalgalanmalar olur ve tıpkı denizdeki dalgalar gibi, o da aya duyarlıdır. Ayrıca hamile kadının "suyu" gelir; derler ki hamile kadın kendini okyanus gibi hissedebilirmiş.
Kentleşme arttıkça zamandaki bu aynılık durumu da artmaktadır; kentlerdeki sokak lambaları gündüze çevirir geceyi; dükkanlar da köylerdeki gibi degildir ,gece geç saatlere kadar açıktırlar. Mevsimler de kentlerde daha az etkiler insanları; hilal ve dolunay arasındaki fark, kırda son derece belirginken, kentte tamamen önemsizdir.
