“Desem ki, mevsimlerden güz
Bu kaçıncı yaprak döküşümüz?”
Hoşça git diyemedi,
Hoşça da kalamadı.
“Az az yaşarken aslında
Çok çok ölenler…”
Hem öyle, her yıl yaş almıyorum.
Her yıl, hep onar onar yaşlanıyorum!
Ruhum kim bilir, kaç çınar benim?
Kaç asra mülteci…
Ve yenik düşerdi kirpik uçlarım
Ve kocaman bir eyleme yenik düşerdi
Çabuk aldanışlarım...
Bu şehir sensin,
Bereketli, acı dolu topraklar…
Dar sokaklar, boyasız evler…
Hepsi sensin.
