siz de tipik bir aydın gibisiniz. Bencil ama içi acımayla dolu*
Kimseyle görüşmek istemiyorum. Bütün bu zoraki davranışlar beni nasıl sıkıyor, nasıl yoruyor, bilemezsiniz.
Siz de güllerin geceleri uyuduklarına inanıyor musunuz, Bay Gherardini?
Lidia hâlâ kapıdadır, göze çarpmaktan kaçınmaktadır. Bu yapmacıklı davranışları saçma bulmaktadır.
Kim bilir? Belki bende vardır bir şey. Zamanla değişirim her halde. Ne zaman biriyle... Bir bağ kursam, aşk ortadan kayboluyor.
Tipik bir aydın: Bencil, ama içi acımayla dolu.
Bir yazarı besleyen şey kâr düşüncesi değildir... İhtiyaçtan doğan bir duygudur. Başkalarının sana ihtiyacı olduğunu düşünerek yazıyorsun yazdıklarını, hatta kendi kendine bile muhtaç olduğunu düşünerek yazıyorsun.
Bir yalnızlık sorunudur yazmak; binbir acıyla kelimeleri sıralayan bir ustanın işini makineleştirmek imkansızdır.
Faydasız sesler duymak istemiyorum ; gün boyunca o sesleri teker teker koparıp toplayayım istiyorum. İnsan seslerini de, kelimeleri de. Duymak istemediğim ne çok kelime var! İnsan onlardan kaçamıyor ki!
Ne zaman biriyle ... (Uygun kelimeyi aramaktadır.) bir bağ kursam, aşk ortadan kayboluyor
Yazmak, bir yalnızlık sorunumudur?
Bak işte! Gördün mü erken ölmenin faydasını... İnsan ünlü olmaktan kurtuluyor.
Şu orkestradaki adamlar ne sanıyorlar kendilerini. Çaldıkları bu müzikle bu günü dünden daha güzel yapacaklarınımı sanıyorlar.
