Az sonra güneş batacak. Tıpkı her dalgalanmada batıp yeniden doğan umutlarımın batması gibi...
Güzel görünmeye gayret etmezsem, tüm varlığım anlamsız mı olacak? Başka hiçbir şeyin önemi yok yani. Zekâmın, kişiliğimin veya başarılarımın... Eğer gözüme kalem çekmezsem umutlarımın ve hayallerimin de bir anlamı yok, öyle mi?”
“Gerçekten mi? Sence beynimi bu seviyeye mi indirmeliyim? Güzel görünmek?! Güzel görünmeye gayret etmezsem, tüm varlığım anlamsız mı olacak? Başka hiçbir şeyin önemi yok yani. Zekâmın, kişiliğimin veya başarılarımın... Eğer gözüme kalem çekmezsem umutlarımın ve hayallerimin de bir anlamı yok, öyle mi?”
Doğa'ydım… Maviydim. Yeniden doğmak için önce ölmeliydim.
Bedenimi vahşice saran suyun o hoş tınısı ve ölen umutlarımın acı haykırışları
kaybolurken can yakan bir sessizlik kapladı benliğimi.
