kuzeydeki ile ilgili sözler

Arami ismi Siriyan (Süryani), Assuriyan, Keldani gibi Fırat ve Dicle nehirlerinin ağzından Karadeniz'e, Kızılırmak'a ve Filistine kadar yayılan bir ırkı kapsamaktadır.
Aşağı Mezopotamyanın ilk yerleşik halkı saf Arami idi. Bunlar Assurlular ile yakın hısım idiler. Yine bunlar Assurlulardan sadece politik bakımdan ayrılmışlardır. Bundan çıkardığımız kesin sonuç

Keldanilerin Arami oluşlarıdır. Ama bazı araştırmacılara göre Keldaniler de diğer Arami halklar gibi Hami (Kuzey Afrika dil ailesi, eski Mısır dili, Berberice gibi) olmalıdırlar. Tarihçi Heeren esas tartışmasını dilin farzedilen karakterlerinden hareket ettirir. Bu halkın konuşmasının farzedilen şekli Keldanice, halkın orjinal dilidir. Yine bu tarihçiye göre Keldanice bir

Arami dilidir. Süryanice de bu dil ailesi içindedir. Ancak
Keldanicenin Süryaniceden çok az farkı vardır. Yine bu tarihçiye göre Keldaniler saf bir halk değil, çok karmaşık bir halktır. Bunlar Babil'de değişik tarihlerde görünen Kürtler ve kuzeydeki Ermenilerden tamamen farklı bir ırktılar. Ermeni ve Kürtler kuzeyden gelip uzun bir tarihsel devreden sonra yukarı

Mezopotamya'da hakim bir ırk olmuşlardır. Keldaniler'de aşağı Mezopotamya'nın yeni işgalcileri ve oradaki hakim halk olmuşlardır.
Babil'in Assurlular tarafından sömürgeleştirildiği dönemdeki zayıflık durumlarından birden bire yükselerek kralları Nabukadnazzar 1. (M.Ö. 1128-1106) önderliğinde fethedici duruma gel-
mişlerdir

275 yıl Endülüs Emevileri(756-1031)'nin idare ettiği coğrafya, 1031'de Endülüs Emevilerinin yıkılması sonucu bölünerek yirminin üzerinde küçük devletçiğe dönüştü ve bu suretle Mülükü't Tavaif Dönemi (1031-1090) olarak bilinen küçük emirlikler devri başladı. XII. ve XIII. Yüzyıllarda Endülüs siyasi coğrafyasına Mağrib'den gelen Murabıtlar(1056-1147) sonra da

Muvahhidler(1130-1269) hükmetti. Her iki hanedan da Berberi kökenliydi. Bu devletlerin amacı Endülüs siyasi coğrafyasını kuzeydeki Hristiyan krallarca başlatılan Reconquista(yeniden fetih hareketi) Hareketine karşı korumaktı. Hristiyan krallar ise Reconquista ile Müslümanları Endülüsten atmayı amaçlamaktaydılar. Müslüman hanedanların bütün çabasına rağmen XIII.

Yüzyılın ikinci çeyreğiyle birlikte Reconquista hızlı bir ilerleme kaydetti. Müslümanların elinde kalan Son topraklarda ise 250 yıl yaşayacak olan Nasriler/Ahmeriler Devleti kuruldu. 1232-1492). 1492 yılında Gırnata'nın düşmesi ve Nasrilerin Son bulmasıyla Endülüs siyasi coğrafyası da miladını doldurmuş oldu.

275 yıl Endülüs Emevileri(756-1031)'nin idare ettiği coğrafya, 1031'de Endülüs Emevilerinin yıkılması sonucu bölünerek yirminin üzerinde küçük devletçiğe dönüştü ve bu suretle Mülükü't Tavaif Dönemi (1031-1090) olarak bilinen küçük emirlikler devri başladı. XII. ve XIII. Yüzyıllarda Endülüs siyasi coğrafyasına Mağrib'den gelen Murabıtlar(1056-1147) sonra da

Muvahhidler(1130-1269) hükmetti. Her iki hanedan da Berberi kökenliydi. Bu devletlerin amacı Endülüs siyasi coğrafyasını kuzeydeki Hristiyan krallarca başlatılan Reconquista(yeniden fetih hareketi) Hareketine karşı korumaktı. Hristiyan krallar ise Reconquista ile Müslümanları Endülüsten atmayı amaçlamaktaydılar. Müslüman hanedanların bütün çabasına rağmen XIII.

Yüzyılın ikinci çeyreğiyle birlikte Reconquista hızlı bir ilerleme kaydetti. Müslümanların elinde kalan Son topraklarda ise 250 yıl yaşayacak olan Nasriler/Ahmeriler Devleti kuruldu. 1232-1492). 1492 yılında Gırnata'nın düşmesi ve Nasrilerin Son bulmasıyla Endülüs siyasi coğrafyası da miladını doldurmuş oldu.

Emevi idaresi döneminde Endülüs denilince tek bir siyasi birlik akla geliyordu. Zayıf ya da kuvvetli olsun başa geçen her idarecinin birinci vazifesi bu siyasi birliği yara almadan kendinden sonrakine devretmekti. Endülüs'ün birliği idealinin geçerli olduğu Emevi idaresi döneminde dış düşman veya dış tehdit denilince akla kuzeydeki Hristiyan krallıklar gelirken Mülükü't

Tavaif döneminde söz konusu Müslüman Emirlikler birbirinin dış düşmanları haline gelmişlerdir. Siyasi ihtirasları ve toprak kazanma arzusu ise bu düşmanlığı körükleyen ana faktörler olmuşlardır.

Kuzey Buz Denizi'ndeki kalıcı buzun alanı her on yılda bir Türkiye'nin alanı kadar azalmaktadır. Ayrıca bu azalma son yıllarda gittikçe hızlanmaktadır. Buz miktarındaki bu azalmanın ülkemize bir etkisi yok diye düşünmeyin sakın. Son günlerde sıkça görmeye başladığımız soğuk hava dalgaları ve kar fırtınaları Kuzey Buz Denizi'ndeki bu zun azalarak bölgenin fazla

ısınmasından kaynaklanıyor. Kuzeykutup bölgesinde kuvvetli bir yüksek basınç merkezinin bulunması soğuk havanın kuzeyde kalmasının en önemli koşuludur Ancak kutup bölgesi ısınırsa bu yüksek basınç merkezi de kuvvetini kaybederek kutuptaki soğuk havayı hapsedemez. Arada güneye doğru kaçan soğuk hava da bizim bölgemizde büyük kar fırtınalarına yol açar. Son

günlerde özellikle ABD'nin doğu kıyısındaki Boston ve New York gibi şehirlerde görülen şiddetli kar fırtınalarının nedeni kuzeydeki buzların erimesinden başka bir şey değildir.

Yeni hasat 1945 senesinin yazında gelmeye başladı. Yine aynı günlerde Amerikan hükümeti Hiroşima ile Nagasaki'ye atom bombası attı ve Japon hükümeti teslim oldu. Vietnam'da kimse savaşın bu kadar erken bitmesini beklemiyordu ve aniden bir iktidar boşluğu doğdu. Japonlar yenilmişti ve Fransızlar hâlâ tutukluydu. Kuzeydeki Viet Minh birlikleri Hanoi'ye yürüdü; sevinç

içinde, güpegündüz yol ortasından yürüyorlardı. Çoğu silahsızdı. Hanoi'deki ana Viet Minh birliğinin 800 savaşçısı ve 90 ateşli silahı vardı, fakat halkın desteğini arkalarına almışlardı. Japon ordusu kışlalarında kaldı ve Müttefiklere teslim olmayı bekledi. Eğer Viet Minh onlara saldırmazsa savaşmayacaklardı.

1930'larda güneyde 6200 toprak ağası pirinç ekilen toprakların yüzde 45'ine sahipti. Kuzeydeki Kızıl Nehir vadisinde ise, nüfusun yüzde 2'si toprağın yüzde 40'ına sahipti.
Fransız sömürgecileri eski toprak ağaları ve imparatorluk memurları sınıfını yeni kapitalist toprak sahibi ve sömürge yöneticileri sınıfına dönüştürüyordu. Eski egemen sınıfın

çocukları hükümet memuru, subay ya da polis yetkilisi oluyorlardı. Genellikle üç yıl ya da daha az süre eğitim veren yeni hükümet okullarına gidiyorlardı, fakat Fransızca öğreniyor ve Fransız kültürüne hayranlık duyuyorlardı. Dahası, artan zenginliklerinin Fransız iktidarına bağlı olduğunu öğreniyorlardı.