Sema Karabıyık
Sema Karabıyık

Bazen annemi mutlu etmek için nasıl biri olmalıydım diye düşünüyorum. Ne yapmalıydım? Kendimi nasıl affettirmeliydim? Oysa affedilecek bir şey yapan ben değildim. Çocuktum, masumdum, hayat ehliyetimi hak edememiştim henüz. Biraz şefkat yaralarımı sarardı. Benden esirgenen şefkat.

Buse Gümüş
Buse Gümüş

Bir adım geri çekildim ve boynumun tutulma riskini azaltarak yüzüne baktım. Gözlerinde neşeli parıltılar oynaşırken, o da bana bakıyordu. Konuşmadan öylece duruyorduk, gülümsemeye devam ediyordu. Bakışlarından kaçmaya çalışarak gözlerimi aşağıya doğru kaydırdım. Keşke yapmasaydım...
Gamzesi vardı! Daha önce nasıl fark edememiştim ben! Gülüşünün

tansiyon hastası olmamı sağlayacak derecede güzel olması yetmiyormuş gibi, bir de şu gamzesi çıkmıştı başıma. Ya Rabbim, sen aklımı koru emi!
O gamzeyi okşamak, öpmek istiyordum ama nitekim hayatın acı gerçekleri kendisini hemen hatırlatıveriyor- du. Hayal kırıklığıyla iç çektim. Huzursuz olduğumu fark ettiğinde gülümsemesi azaldı