Ayşenur İnce
Ayşenur İnce

"...Derler ki kırılmak ve affetmek kalbe aynı anda sığmayacak iki duyguymuş.Biri sızmışsa kalbe,diğeri çaresizce beklermiş zamanının gelmesini.Affetmek yer bulamazmış kendisine kırılan bir kalpte...Kırılan kalp de kolay kolay açamazmış kapılarını,affetmeye...Bir se özlemek varmış,bu iki duygudan bambaşka bir yerde...Her duyguyla kol kola gezen,arsız bir arkadaş

misali hepsinin yanında kendine yer bulan yegane duyguymuş özlem...İnsan kızdığını da kırıldığını da,hatta nefret ettiğini de özlermiş;çünkü özlem,kalbin ona kapısını açmasını beklemez,aksine tüm kilitleri arkasında sakladığı duyguyla kırar geçermiş...İnsanoğlunun yaşadığı her duygu her neyse,eğer ki özleme karşı duramıyorsa işte sebebi o

duyguymuş...Sebebi aşkmış...”