Nefsin ejderhadır. Öldü sanma, uykuya dalar o. Dertten eline fırsat düşmediği için uyur. Derdin bitince çıkar hemen. Hüner; dertsizken de nefsi uykuda tutmadadır.
Ey dost! Derdin ne olursa olsun umudun her zaman Allah olsun.
Sabreyle deli gönül
Gücün yetene kadar,
Olsa derdin ölümcül
Ömrün bitene kadar...
ben küçükken dedem bir söz söylemişti bana; 'kur'ân ilim denizidir, herkes için oradadır; kimi ihtiyacı kadar faydalanır, kiminin ekmeği suyu olur. bazı insan vardır görmeden ömrünü tamamlar, bazısı vardır görür ama kıymet vermez. neticede her derdin şifâsı bu denizdedir evladım insan ona gitmeyi bilse de bilmese de.
“Senin her zaman kendinle bir derdin vardı”
Kaşın yaydır, kirpiklerin ok imiş
Senin derdin yüreğimde ok imiş
Bivefasın bana vefan yok imiş
Yoksa vefan sevirevan düzü yürü
“nereye gidersen git, derdin seninle gelir.”
Herkül'ün silahıydı, Sezar'ın zafer tacı.
Zeytindi kadın'ın yüzündeki o ipeksi dokunuş
O bir sevgi bilgesi, cümle derdin ilacı;
Zeytin diye yazıldı, barış diyeydi okunuş.
“İşte insan türünün kaderi gereğince Kalyopi de bir dertten kurtulur kurtulmaz diğer bir derdin içine düşmüştü.”
