Develililer seni hiç unutmadılar, hep saygıyla anılıyorsun. Belki yüz yıl sonra bile ismin anılacak..
Hayatı, yüceliğine yakışır bir şekilde sona erdi. Büyük adam, ulu Osman Coşkun, sen büyük bir insandın. Altmış altı yaşına kadar yaşadın, bu pek uzun bir ömür değil, fakat sen altmış altı yılı yüz yıla sığdırdın. Bir günün bile boş geçmedi. İnsanları sevmeyi, yardım etmeyi, okumayı, gezmeyi, güzel olan her şeyi ve hayatı severdin...
Eşkıya ve olsa, sonuçta o da bir insandır...
Evladım, çocuklar düşüyor yardım et, kurtar onları diye eşkıya reisinden yardım diler. Eşkıya reisi adamlarına emir verir, çocuklar ve denkler tekrar yerleştirilir. Eşkıya reise; dikkatli olmalarını ve yolun tehlikeli olduğunu söyler ve geçidi açıncaya kadar kafileye yol göstermesi için iki adamını bırakıp diğerleriyle dağlara tırmanır...
Babam daha evvel satın aldı evi büyütüp, güzel bir malikane şekline getirmiş, üç sesten oluşan on beş dönümlük bahçesinde çeşit çeşit meyve ve sebzeler yetiştirmeye başlamıştı...
