“Ben Evliyâ Çelebi’yi tenkit etmek için değil, ona inanmak için okurum ve bu
yüzden de daima kârlı çıkarım”
Her hikâye anlatıcısı gibi Evliyâ da dinleyicisinde ya da okurunda yaratmak istediği etkiyi güçlendirmek için kışkırtıcı bir “abartma” yöntemine başvurmaktadır. Örneğin, “acayip” ve “garip” şekilleri ve görünüşleri olan insanları anlattığı bölümlerdeki grotesk bedenlerin çirkinliğini, okuru rahatsız edecek tarzda abartılı benzetmelerle betimler.
O zaman bildim ki bütün vezirler vekiller ve devlet adamları huzurunda yağcılık ve hoşsa giden sözler söylemek gerek imiş.
Evliya'nın eseri sadece seyahatname değildir; onda edebi veya siyasi hatırattan, tarihi kroniklerden, coğrafya, folklor notlarından, menkibenamelerden birer parça bulmak mümkün hatta öyle sayfalar var ki insana bir tarihi romanın vereceği zevki tattırıyor.
Evliya Çelebi' nin, Kalmukların garip işleri başlıklı anlatısından.
Evliya Çelebi, merakına engel olamayıp tekrar muhatap olarak "Bire ademler bu adem eti yenir mi, acı değil mi?" diye sorar ve "Acıdır sen yeme, eğer lezzetin bilmek istersen bir avredi bir kerre öp, gör ne kadar lezizdir." yanıtını alır.
Kadızadeli fırkasından geçinen, namert, fesatçı, üçkağıtçı, faiz yiyici, sahtekar, hak yiyici, aşağılık, oğlancı müstamel, anasının hatası rezil bir herif.
Evliya Çelebi'nin hayvanlara dair sunduğu gözlemleri de bağımsız ve bağlamsız birer enformasyon değil hikayesiyle sarmalanmış hikmetlerdir.
