Heraclius'un 610'dan 641'e kadar devam eden iktidarı Bizans ve Sasani imparatorlukları arasındaki son büyük savaşı içerisine almaktadır. Bu dönemde Balkanlardaki Roma kontrolü sona erdi. İmparatorluk Yakın Doğu'da ve Mısır'da çöktü. Hem Bizanslılar hem de Sasaniler İslam Dini tarafından birleştirilen Arapların gittikçe artan gücüyle çatıştılar ve yenildiler.
Vandal Kralı Gaiseric, Batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşünün gerçekleşmesinde hayati bir rol oynamıştı. Afrika'nın fethi Vandal toplumunu korkulan bir güce dönüştürmüştü. Bu güç kara gücünün yanı sıra bir deniz gücüydü. Kartaca'nın ele geçirilmesiyle birlikte Vandallar büyük bir Akdeniz kenti üzerinde hakimiyet kurabilen tek barbar grup oldu.
Antakya'da kamusal sokak aydınlatma sistemi kurulmasını mümkün kılan şey bol miktardaki ucuz zeytinyağıydı. Bu aydınlatma o kadar parlaktı ki, "Gece, gündüz gibi aydınlık oluyordu."
Başka çıkış yolu olmadığında sadece önündeki yolu izlersin.
Constantinus, Hıristiyan tanrıya ibadeti yaygınlaştırmak için kilise inşası için vakfiyeler vermeye başladı. Roma'da 312 ile 315 yılları arasında daha önce rakibi Maxentius'un muhafız birliklerini barındıran süvari birliklerinin kışlasının bulunduğu alana büyük Lateran Bazilikası inşa edildi.
Roma İmparatorluğuna yönelik ilk büyük Hun yağması Balkanlardan değil 395 yılında Kafkaslar üzerinden Anadolu'ya doğru ulaşmış ve Suriye'ye kadar uzanmıştır.
300 yılına gelindiğinde Roma Senatosunda imparatorluk maiyetinde ve Roma ordusunda Hıristiyanlar bulunuyordu. Böylelikle Hıristiyanlar devletin en önemli kurumlarının parçası oldular.
Sasaniler, Eftalit Hunlarının ve VI. yüzyılın ikinci yarısında doğu sınırlarına tecavüz eden Göktürk kabilelerinin, Romalılar ise Avrupa'daki barbarlardan ve Afrika'daki Vandal yerleşiminden gelen sürekli tehditler ve meydan okumalarla karşı karşıyaydılar.
Hıristiyanlar 200 yılından önce sayıca çok azdılar. İskenderiye,Antakya, Kartaca ve Roma gibi büyük metropol kentlerin dışında muhtemelen yüzlerle değil onlarla ifade ediliyorlardı.
