Ruhum savrulur lodosla rıhtımda
Yağmurlar ıslanır gözyaşlarımla
Trenler kalkarken Haydarpaşa'dan
Bir başka bahara
Sokak öğretiyordu karın doyurmayı
Hayatta kalmaktı oyunun değişmez kuralı
Sizin günahınızla bir yalnızlık şarkısı bestelerim
Benden sonraya...
Yalnızlığımı paylaşır diğer yarım
Bir ben kaldım kendimle
Bir de içimdeki çocuk.
Hüzün akıyor çeşmelerinde şehrin
Çocukların cıvıltıları bize fersah fersah uzak
Ruhumu sırılsıklam ederken
Kızkulesi'nden gün batımı
Topkapı'yı, Beşiktaş ve Galata'yı görememek
Görmeden inanmak, bu şehrin güzelliğine sevdiğim
Sanırım bu yalnız bana mahsus bir yeti
Kaçacak bir ferahlık yok hayatımızda
Bir nefeslikti heveslerimiz
Ne de olsa gençtik hepimiz
Yorgundu ideallerimiz
Bir itiraz yükseldi yüreğimde
Bir haykırış, bir isyan
Adalet, hürriyet, ekmek ve su
Bir de çocukluğum
Yok başka bir dileğim
bir ben kaldım kendimle
bir de içimdeki çocuk
Otuz beş yaş gerekmiş
dönmek için yüzümüzü
kıbleye.
İnsanlar uykudadır,ancak öldükleri zaman uyanırlar.
Bir nefeslikti heveslerimiz.
Çığlıklar düşerken ayakuçlarıma
Ruhum savrulur lodosla rıhtımda.
Zihnimi kemiren derin bir şüphe
Ben kimim?
Kimim ben?
Ben?
Gelenin içinde saklıdır giden
Düşünce
İnce ince zaman yola düşünce
Alır beni benden alan düşünce
Kaç kopya yaşıyoruz hayatı
Bilen var mı kaç kişiyiz hepimiz
Hepimiz birimiz miyiz
Yoksa hiçbirimiz miyiz biz
Kaç kopya yaşıyoruz hayatı
Bilen var mı kaç kişiyiz hepimiz
Hepimiz birimiz miyiz
Yoksa hiçbirimiz miyiz biz.
var-mış
gibi görünen,
geçiyor-muş
gibi gelen,
akıyor-muş
hissini veren,
yaşıyor-muş
gibi sandığımızdır,
zaman
