Empati, insan türünü bugün bildiğimiz hale dönüştüren şeydir. Saldırmadan önce kendimizi düşmanın yerine koy- mak ya da bir ayının ne yapacağını tahmin etmek bizim ha- yal gücümüzdür. Öfkeye kapılmak yerine birbirimizi koru- ma yeteneğimizdir.
Empatiyi kaybederiz. Ve bu kaybın farkında bile değiliz. Bu neredeyse algılanamayacak kadar yavaş gerçekleşiyor, tıp- kı bir kurbağayı soğuk su dolu bir tencereye koyup suyun sıcaklığını yavaş yavaş yükselterek haşlamak gibi... Zavallı kurbağa da haşlandığını fark etmez.
(...) annelerden, bebeğini ifadesiz bir yüzle tutması istendiğinde, bebeğin birkaç dakika içinde, saatlerce süren şiddetli bir öfke nöbetine girdiği tespit edilmiş. Çalışmalar, yüzüne botoks uygulatan annelerin çocuklarının, empati kurmayı kolaylaştıran ifadeleri göremediklerinden, anneleriyle duygusal bağlarını kaybettiğini gösteriyor.
