Puşkinin realist bir şair olduğunu söyledim. Realist, vakaları olduğu gibi görür; gördüklerini de olduğu gibi tasvire çalışır. Çirkini çirkin, güzeli güzel olarak anlatır; olağanları muhayillesiyle süslemez ve olduklarından başka türlü göstermez. Sanırım ki rus ulusal edebiyatının az zamanda gelişmesi, yer yüzü edebiyatları arasında değerli bir yer tutması,
Puşkin gibi bir realistin ona yol açmasından ileri gelmiştir.
Evgeni Onegin Puşkin'in şah eseri telâkki edilmelidir.
Puşkin çok okurdu; bundan ötürü görüşleri türlü türlü, karihası çok genişti.
Gözünüzün önünden kan içinde çocuklar geçer... Kaçmak istersin, lakin nereye kaçacağını bilmezsin...Ne müthiş! Vicdanı saf olmayan insan ne acınacak bir mahluktur!
Bir arkadaşa
(Odesa, Mart 1827)
İncili okuduğum vakit, Ruhülkudüs bazan hoşuma gidiyor, lâkin Goethe ile Shakespeare'i ona tercih ederim.