Hafifçe sırıttı. Elbette ki burada olacaktı. Onlar iki mıknatıs gibiydiler. Jess'i hemen bulabilirdi, herhangi bir kalabalıkta, herhangi bir derste; onu şimdi kaybetmeyecekti, karanlıkta bile. Geç kaldığı için Jess onu biraz tersleyecek ama gülüşü kalbini teslim etmesine neden olacaktı, tıpkı güzel sesi gibi.
"Seni seviyorum, Jess. Gülme. Yemin ederim."
Bilgi güç demekti; ...
Hayat komikti...
Sen onun gibi değilsin! Sen bir insanın zalim, kaba ve ... entrikacı olacağını hayal etmezdin. Senin aklın böyle çalışmaz!
Geceleri sinsi sinsi dolaşanlardan hoşlanmazdı. Hiçbir zaman iyi bir şeyin peşinde olmazlardı.
Karanlık katı, soğuksa etkileyiciydi.
Akademi sana hayatı ele geçirmeyi öğretecek, onu itaat etmeye zorlamayı ve kendi isteğine göre bükmeyi.
Sırtın ağrıyor mu? dedi ifadesizce. "Şu an hançerlerle dolu da."
Sadece düşünmek bile gözlerinin yaşarmasına neden oluyordu.
Işığı ve dokusunu düşünüp bundan kendi manzaranızı yaratın. Monet'in gözlerinden görün! Rengi kullanın! Duyguyu kullanın!
Gerçek güzellik sanırım biraz zalimliğe ihtiyaç duyuyor.
Gerçekte neyle karşı karşıya olduğunu bilmelisiniz
Madam Azzedine bir an için elini göğsüne koydu ve nefes aldı. Nedir Cassandra? Ne istiyorsun?
"Hayatımı değiştirmek..."
