"Öyle bir battı ki güneş burada, saatler önce,
Ancak bu kadar yalnız, özlem dolu,
Ancak bu kadar karanlık olabilirdi gece.
Ardından beliriverdi mehtap, sanki dedi ki,
Yalnız kalamazsınız, güneş düşmüş de olsa bitap.
Durup de ki kendine,
Sessizliğine kanıp yalnızım desen de,
Senden beslenen bir sen bulursun kendinde."
"Satırlara sığamıyorum artık!
Ve çıldırtıcı bir yavaşlıkta
Çıldırtıcı bir bilinmezlik ilerliyor!
Bilmiyorum gençliğim mi...
Ne kendimin ne de başka birinin kafasını şişirmek
istemiyorum artık.
Ben artık...
Sorun da bu işte,
Önceki satırları tamamlayamıyorum,
Ama bir tek ona sığıyorum."
