Hayat daima ileriye doğru hareket eder fakat edebi zaman tersine çevrilebilir ve edebiyat okuyucuları olarak, her iki yöne doğru zaman yolculuğuna çıkmaya ehil olmalıyız.
James Joyce -belki de yazılmış en evrensel metin olan- Finnegans Wake'in bir yerinde, ideal bir okuyucuyu "ideal bir uykusuzluk" içerisinde tasavvur eder. Bizi böylesi ideal bir okuyucu olmaya, ideal bir uykusuzluğu düşünmeye zorlayan uçsuz bucaksız yapıtlar evreni tanımı, belki de dünya edebiyatı için verilebilecek en ideal tanımdır.
L. P. Hartley, The GoBetween adlı romanında "geçmiş yabancı bir ülkedir" diye yazar; "orada işler başka türlü yürür".
Yazarlar, her ne kadar karakterlerini dünyanın pek çok farklı yerine gön- derseler de yüzyıllar boyunca genellikle kendi memleketlerindeki oku- yucular için yazmışlardır. Jonathan Swift, Lilliput’u Sumatra açıklarına yer- leştirmiştir fakat yaptığı hiciv, doğrudan doğruya Britanya Adaları’nı hedef alıyordu.
Üslup açısından trajik olmaktan ziyade komik olan Shakuntala, Kral Oedipus’tan aşağı kalmayan psikolojik bir dramadır.
Sigmund Freud Oedipus’u bilinçdışı arzuların işleyişini tanımlamak için kullandı; burada da Dushyanta, bilinç düzeyinin altında süre giden bir anıyla tedirgin haldedir. Yedinci perdedeki mutlu sonun öncesinde hayret,
Sanatsal veya ciddi edebiyat, “belles-lettres” terimiyle ifade edilir ki bu tabirle kastedilen, edebi metinin kullanım değeri veya açıkça dile getirdikleri bir yana, asıl dil güzelliğinin Önemli olduğudur. Aksine bir reklam metninin güzelliği yüzünden takdir edilmesi beklenmez.
Voltaire Candide isimli kitabını, başlangıçta bir çeviri olarak sundu.
Dini ve cinsel konularda skandal yaratacak hikayesini kendi ismiyle yayımlatmayıp, kitabın baş sayfasında Candide ya da iyimserlik üzerinenin [Candide ou l’optimisme] “Doktor Bay RALPH tarafından Almanca’dan çevrilmiş” olduğunu ilan etti.
