Her ruhun bir karanlık gecesi olur ve ölür, sonra yeniden doğar. Ben de yakında yeniden doğacağım..
Herkesin kendi hikayesi için bir şansı var, adına "ömür" deniliyordu. Yaşam öyle bir bağ kuruyordu ki bir dakikası için dahi emek vermeye değiyordu.
Ruh arayışı kestiği an kayıplara karışırdı.
Kendiniz olmaktan vazgeçmeyin!
İnsanların inceliğe ayıracak vakti yoktu.
İnsan kendini kendinden koruyabilseydi kimse ona zarar vermezdi.
Saadet tablosu buydu: kişinin sevdiği, sevildiği kişiyi bulması..
Özlemek sanki daha önce kavuşmuşlara mahsus bir duyguydu.
Benzer nitelikte ruhlar sonunda mutlaka birbirlerinin yanında soluğu alıyordu...
Çünkü kötülerin başarısı ölümcül bir sadakatten geçer...
