Yapman gereken tek şey şimdiki zamanda yaşamaktır.
Şimdiki zaman, hayatın sana verebileceği en güzel hediyedir.
Arkadaşların niceliği değil niteliği önemlidir.
İnsanın affetme kapasitesi sonsuzdur ama kaçımız, bu fırsatı değerlendirip ondan faydalanırız ki?
Her zaman kendimize sınırlar çizeriz. Geçmeyeceğmize emin olduğumuz hayali çizgiler. Ta ki onları geçene kadar.
Bir anne veya baba, yavrusuna böyle bir çizgi çizmeye çalışan birine zarar vermekten ve hatta onu öldürmekten çekinmez.
Çizgi hareketlenir.
Yalnızlık acısından yok olmuş bir kız, ne kadar onu kırıcı olsa da, her şeyi yapmaya hazırdır,
çünkü bu kronik acıyı uyuşturmak ister.
Çizgi hareketlenir.
Çizgi, bir gün aslında sınırlarınız olmadığını anlayana kadar hareketlenmeye devam eder.
"Insanın affetme kapasitesi sonsuzdur ama kaçımız değerlendirip ondan faydalanırız ki?"
"Brooke onu mutlu ediyor. Gülümsemesine baksana."
"Gözler yanıltabilir. Her zaman insanın dış görünüşünden içindekileri anlayamazsın. İnsanlar kalp kırıklıklarıyla başa çıkmak için cesur bir ifade takınırlar ama bu, onlarla başa çıkabildikleri anlamına gelmez."
Bir gün uyanıp kendimizi hoş olmayan ve razı olup olmadığımızı hatırlamadığımız bir durumda bulup şaşırabiliriz. Ama bu durumun içinde kalırız çünkü her nedense buna mecbur olduğumuzu hissederiz. Zaman geçtikçe ikna olur, aptallaşır ve kendimizi bunların normal olduğuna inandırırız.
Nasıl bir kabusun içinde olduğumuzu fark edene dek, ellerimizden
kaçırdığımız rüyayı geri kazanamayız.