organizasyonu ile ilgili sözler

oğuzhan o yıllarda idareyi tam eline alamamıştı şimdilerde ise öğrendiğim şu bol orospulu filmler. Kadın veren erkek alan türden özellikle orta yaşlı insanların televizyonun karşısına hapsetmenin en kolay yolu çocuklar zaten sosyal medya başında köleliğin yenilenmiş versiyonu bilgisayar ile meşguller. Babalar ve çocuklar özellikle dunyanın en buyuk mafya oluşumu olan

FİFA nın organize ettiği birçok organizasyonu izlemek için sıraya girmiş vaziyetteler. Birbirlerine bok atan insanların oluşturduğu bir topluluk var hedef kitlemde biliyorum. Çaresizler. Hayatlarında doğru duzgun kitap okumayan bir toplum

Türkiye Cumhuriyeti'nin tarihî hinterlandından beslenerek kendi insanına ve çevresindeki insanlara da müreffeh bir yaşam sunabilmesi siyaset, sermaye ve kültür politikalarının birlikteliğinden geçmektedir. Kültürsüz bir ekonomi, siyaset veya bütün olarak devlet organizasyonu elbette düşünülemez. Bu durum kimlikli bir toplum ve o toplumun yarınları için de geçerlidir.

Türk millî kültürünün mal varlığının her yanıyla işlenmesi ve bunun ekonomide, sanatta, siyasette kullanılması; Türk millî burjuvasının açık olarak ona taraf ve destekçi olması ve Türk millî siyasetinin de bu aktörlere alan açması gerekmektedir.

Tüm organizasyonlar içerisinde yer alan insanları hızla yeteneksizlik düzeyine itme eğilimindedirler. Eğer insanların bir çekiş gücü var ise bu eğilim daha da hızlanacaktır. Çekiş gücü, bir kişinin hiyerarşide kendisinin üstünde olan bir kişiye olan yakınlığıdır. Bu yakınlık akrabalık, hemşerilik, evlilik yada dostluğa dayanabilir. Organizasyon çekiş gücüne

açık ise yeteneksiz insanların organizasyonu doldurma süresi çok daha hızlanacaktır.

Zeid'in eserlerinin izleyicisiyle ilk buluşması, ilginçtir, Patmore'un da katılmış olduğu 1941'deki d Grubu sergisine rastlar.
Geriye dönersek, bu etkinlikten tam iki yıl önce, o günlerde ''Yeniler Grubu'' olarak anılan Abidin Dino ve genelde diğer d Grubu sanatçıları, dillere destan Liman Sergisi'ni açmışlardı. Yakınlardaki ressam ve şairlerin mekanı Kamondo Han'da

yer alan kısa süreli bir organizasyonu takiben sergi, balıkçı ve denizcilerin uğrak yeri olan kahvehanelerin sıralandığı Tophane'ye iner, ama ne yazık ki çıkacak olan bir skandalla fiyaskoya dönüşür: Sanatçılar profesörlerin ve eleştirmenlerin değil de rıhtım işçilerinin eleştirel yorumlarını dikkate alır; dahası sergi açılışının, geride bekletilen Kültür

Bakanı ve erkanın önünde, girişe asılan bir balıkçı ağının, çamurlu çizmeleriyle balıkçılar tarafından kesilmesiyle gerçekleşmesi, bardağı taşıran son damla olur (Roditi, '' Abidine'', 1).